Para facer a derradeira reunión dedicada ao primeiro libro deste club, houbo problemas (datas de exames, xa se sabe), polo que a data en principio sinalada tivo lugar, e logo outros dous días máis, No primeiro vímonos tres persoas, incluído o plumífero que escribe, pero soamente unha delas (plumífero excluído) lera case todos os capítulos apalabrados; na segunda, non apareceu ninguén; na terceira (á terceira vai a vencida), acudiron dúas persoas (e quen escribe, claro), e por unha vez non soamente tiñan lido todos os capítulos, senón parte do "Apéndice" posterior escrito anos despois polo autor. Todo isto no prazo dunha semana ou menos.
En definitiva, dun xeito ou outro, rematados a primeira obra e falamos dela, se non todos, polos menos algúns.
Nesa reunión por etapas, falamos, desde logo, dos últimos días de terror pánico no que quedaba do campo unha vez os soviéticos ameazaban con chegar e os alemáns facían a súa retirada con non poucos inconvenientes. É probablemente a parte máis difícil de esquecer e a máis rechamante en moitos sentidos. Certas respostas no "Apéndice" posterior resolven algunhas das dúbidas que xeran a lectura da obra, ou satisfacen a curiosidade de saber que foi de Mengano ou Zutano anos despois da guerra, e se o autor mantivo contactos con eles ou non, e por que.
Damos pois por remada esta obra neste club. A obra que segue é La tregua, despois de nadal; data sen fixar aínda.
